Μήνυμα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου προς το πλήρωμα της Εκκλησίας για την πανδημία από τον Κορονοϊό.
Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω,
Από το Φανάρι, από την καρδιά της Βασιλεύουσας Πόλης, από την πόλη της Αγιά Σοφιάς, της Μεγάλης Εκκλησίας, επικοινωνώ με τα προσφιλή προσωπά σας, με την κάθε μια και τον κάθε ένα, με αφορμή τις πρωτοφανείς συνθήκες, τη δοκιμασία, που διερχόμαστε ως ανθρώπινο γένος, εξαιτίας της παγκόσμιας απειλής που προκαλεί η πανδημία του νέου κορωνοϊου, γνωστού ως Covid-19.
Ο λόγος της Εκκλησίας, της Μητρός Εκκλησίας, δεν είναι δυνατόν να απουσιάζει. Ο λόγος μας, λοιπόν, είναι έτσι όπως έχουμε μάθει από την εμπειρία των αιώνων: ευχαριστιακος, διδακτικός, ενισχυτικός και παρηγορητικός.
Ευχαριστούμε με ειλικρίνεια όλους όσοι αγωνίζονται με αυτοθυσία, και μάλιστα παραμελώντας τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους,
- το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που βρίσκεται στο προσκεφάλι των συνανθρώπων μας που νοσούν,
- τους ερευνητές και τους ειδικούς επιστήμονες που αναζητούν την κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία και το εμβόλιο σωτηρίας από τον ιό,
- αλλά και όλους όσοι απασχολούνται ενεργά για την αντιμετώπιση αυτής της πανδημίας.
Η προσφορά σας, αγαπητοί, είναι ανεκτίμητη. Είναι προσφορά προς όλη την κοινωνία. Είναι θυσία, και αξίζει κάθε τιμή και ευγνωμοσύνη.
Σας ευχαριστούμε και όλοι μαζί σας χειροκροτούμε, όχι μόνο από τα μπαλκόνια των σπιτιών μας, αλλά κάθε στιγμή από την καρδιά μας. Η σκέψη μας και οι προσευχές μας είναι κοντά σας.
Στον αγώνα αυτόν, οι συντεταγμένες πολιτείες, τα κράτη και οι αρμόδιες υγειονομικές Αρχές, έχουν την κυρίαρχη ευθύνη για τον σχεδιασμό, την ορθή αντιμετώπιση και την υπέρβαση αυτής της κρίσης. Θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει κάποιος ως Στρατηγούς στη μάχη για την αντιμετώπιση του αόρατου, αλλά γνωστού πια, εχθρού. Ενός εχθρού που στρέφεται κατά της ανθρωπότητος.
Η ευθυνη αυτή, που σηκώνουν στους ώμους τους, απαιτεί απαραίτητα τη συνεργασία όλων μας. Είναι ώρα ατομικής και κοινωνικής, συλλογικής, ευθύνης.
Γι’αυτο παιδιά μου, όπου γης, σας προτρέπω πατρικά να ανταποκρίνεστε με ακρίβεια και υπομονή σε όλα τα δύσκολα, αλλά απαραίτητα, μέτρα που λαμβάνουν οι υγειονομικές υπηρεσίες και τα κράτη. Όλα γίνονται για την προστασία μας, για το κοινό καλό, για τον περιορισμό της διασποράς του ιού. Άρα, η απαλλαγή μας από την οδύνη του εξαρτάται απόλυτα από τη δική μας συνεργασία.
Ίσως κάποιοι από εσάς αισθάνθηκαν ότι με τα δραστικά αυτά μέτρα υποτιμάται ή θίγεται η πίστη.
Όμως αυτό που κινδυνεύει,
δεν είναι η πίστη αλλά οι πιστοί,
δεν είναι ο Χριστός, αλλά οι Χριστιανοί μας,
δεν είναι ο Θεάνθρωπος αλλά εμείς οι άνθρωποι.
Η πίστη μας είναι βαθιά θεμελιωμένη στις ρίζες του πολιτισμού μας. Η πίστη μας είναι ζωντανή, και καμμία έκτακτη κατάσταση δεν μπορεί να την περιορίσει. Εκείνο που ειναι ανάγκη να περιοριστεί είναι οι συναθροίσεις, οι μεγάλες συγκεντρώσεις προσώπων, λόγω των έκτακτων συνθηκών. Να μείνουμε στο σπίτι. Να προφυλαχθούμε και να προφυλάξουμε τους γύρω μας. Εκεί, η κάθε μία και ο κάθε ένας να προσευχηθεί για όλη την ανθρωπότητα, στηριζόμενοι στη δύναμη της πνευματικής μας ενότητας.
Θα βιώσουμε αυτή την περίοδο ως πορεία στην έρημο για να φθάσουμε με ασφάλεια στη Γη της Επαγγελίας, όταν η επιστήμη, με τη χάρη του Θεού, κερδίσει τη μάχη με τον ιό. Γιατί είμαστε βέβαιοι ότι, και με τις δικές μας προσευχές, θα την κερδίσει. Τότε, λοιπόν, καλό είναι να είμαστε όλοι μαζί, εδώ, ενωμένοι πνευματικά, συνεχίζοντας τον αγώνα της μετανοίας και του αγιασμού.
Βλέπουμε συνανθρώπους μας να υποφέρουν από τις συνέπειες του ιού, άλλοι ήδη υπέκυψαν και έφυγαν από δίπλα μας. Η Εκκλησία μας εύχεται και προσεύχεται για την αποθεραπεία των ασθενών, για την ανάπαυση των ψυχών των θυμάτων, αλλά και για την ενίσχυση και ενδυνάμωση των οικογενειών αυτών που επλήγησαν.
Και αυτη η δοκιμασία θα περάσει. Θα φυγουν τα σύννεφα, και ο Ήλιος της Δικαιοσύνης θα εξαλείψει τη θανατηφόρα επίδραση του ιού. Όμως η ζωή μας θα έχει αλλάξει. Και η δοκιμασία είναι μία ευκαιρία να αλλάξει προς το καλύτερο. Προς την κατεύθυνση της εδραίωσης της αγάπης και της αλληλεγγύης.
Η ευλογία του Κυρίου, τέκνα εν Κυρίω, με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Ευαγγελιστρίας, να είναι παρούσα στην πορεία όλων μας, να μετατρέπει την εκούσια απομόνωση σε αληθινή κοινωνία, να γίνει η προσευχή και ο προορισμός μας, να γίνει το νόημα και η επιστροφή μας σε ο,τι αληθινό, σε ο,τι Θεω ευάρεστον!
Καλή δύναμη! Ο Θεός μαζί μας!
Brother Hierarchs and beloved children in the Lord,
From the Phanar, from the heart of the Queen of Cities, from the City of the Great Church and of Haghia Sophia, we are communicating with each and every one of you – women, men, and children – because of the unprecedented conditions and tribulation that we are facing as a human race as a result of the global threat posed by the pandemic of the new Coronavirus, called Covid-19.
The voice of the Church, of the Mother Church, cannot be silent in such times. Our words, then, take the form we have learned through the ages: through the liturgy and through instruction, with encouragement and consolation.
We sincerely thank all those who struggle with self-sacrifice, even neglecting themselves and their families, including:
- Medical and nursing professionals at the front lines, beside our brothers and sisters who are suffering,
- Researchers and scientists searching for proper medication and vaccination to deliver us from this virus, but also
- All those actively working hard to address this pandemic.
Your contribution is invaluable. It is an offering to all of society. It is a sacrifice that deserves every honor and gratitude. All of us thank you and applaud you, not only from the windows of our homes, but everywhere and at all times. Our thoughts and our prayers are with you.
In this struggle, our appointed states, governments and appropriate health authorities have the primary responsibility for planning, confronting and overcoming this crisis. We might describe them as Commanders on the battlefield against an invisible, but now well-known, enemy. An enemy that has turned against humanity.
The burden of the responsibility, that they bear on their shoulders, by necessity demands the cooperation of us all. Now is the time of personal and social responsibility.
Therefore, our dear children, we entreat you as your spiritual father to respond faithfully and patiently to all the difficult but necessary measures proposed by our health authorities and nations. Everything is being done for our protection, for our common good, in order to contain the spread of this virus. Our liberation from this distress depends entirely on our own cooperation.
Perhaps some of you have felt that these drastic measures undermine or harm our faith.
However, that which is at stake
is not our faith – it is the faithful.
It is not Christ – it is our Christians.
It is not the divine-man – but human beings.
Our faith is firmly established in the roots of our culture. Our faith is a living faith, and there is no exceptional circumstance that can limit or suppress it. What must be limited and suppressed in these extraordinary circumstances are gatherings and large congregations of people. Let us remain in our homes. Let us be careful and protect those around us. And there, from our homes, strengthened by the power of our spiritual unity, let each and every one of us pray for all humankind.
We will pass through this period like a journey through the desert to reach the Promised Land, where science, by the grace of God, will overcome this virus.
We are certain that, through our prayers as well, science will indeed prevail. So it is good for us to remain united in spirit, as we continue the struggle of repentance and holiness.
We see our neighbors suffering from the consequences of the virus, while others have already fallen and departed from among us. Our Church hopes and prays for the healing of the sick, for the souls of the departed, and for courage and strength to the families of the afflicted.
This trial, too, shall pass. The clouds will clear, and the Sun of Righteousness will eliminate the deadly effect of the virus. But our lives will have changed forever. This trial is an opportunity for us to change for the better. In the direction of establishing love and solidarity.
Beloved children in the Lord, may the blessing of the Lord, through the intercessions of the All-Holy Mother of God, accompany us in our journey, transform our voluntary isolation into genuine communion, and become our prayer and destination to appreciate the meaning of this, so that we may return to that which is true, to that which is pleasing to God!
Have courage! And may God be with us!
