Message By His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew at the Beginning of Holy and Great Week 2020
Message By His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew at the Beginning of Holy and Great Week
Lazarus Saturday, April 11, 2020
* * *
Brethren and children in the Lord,
Once again, Holy and Great Lent has come to a conclusion. Today, we joyfully celebrated the resurrection of Christ’s intimate friend, Lazarus, which serves as a prefigurement of the “common resurrection.” Tomorrow, we shall enjoy the feast of Palm Sunday, when we shall chant: “Blessed is the one who comes in the name of the Lord. Hosanna in the highest!”
So we are entering Holy and Great Week with compunction and humility, having run the course of a Great Lent that was different from previous ones. The pandemic of the novel coronavirus has changed our daily life and our church life. The churches are closed to our faithful. The sacred taste of Holy Communion is missing from their senses. They do not see the face of their brothers and sisters in church. They are deprived of the moving services and the fragrance of incense. All of this surely evokes a sense of alienation. We stay in our homes in order to protect ourselves from the lethal virus; yet we are absent from “the Father’s home” in whom as Orthodox not only do we feel “at home” but which “is our home.”
Nonetheless, we were obliged to make this agonizing decision, extending these rules to apply also to Holy Week. For the protection of everyone without exception. The cassock of the Patriarch ought to have covered your lives once more, just as it did many times through the history of the martyric Throne of Constantinople.
Dear brethren and children, you should rest assured that if you are hurt by the closed churches, your Patriarch is distressed and troubled. However, I reassure you that there was no other way. At this critical time of the pandemic, doctors and medical scholars propose the mandatory measures enforced by the state. We, too, must contribute to the protection of our neighbors. Naturally, we pray to the God of love, the physician of our souls and bodies, that He might strengthen the sick in their suffering and support the difficult work of doctors, nurses, and all those who self-sacrificially strive to address this immense problem. This unprecedented crisis has revealed the power and value of love and solidarity, which transcend all human standards and bear the seal of Divine grace.
We must acknowledge and accept that these measures do not affect our faith. They do not at all diminish the centrality of the Temple or of its sacred services in the lives of our faithful. These temporary restrictive measures are not decisions against the Church. They do not pertain to our identity as believers, but only to our identity as human beings that “bear flesh and dwell in the world.”
Indeed, we too continue to implement these extraordinary measures consistently. In our Tradition, Pascha is not the only “chosen and sacred day.” The entire life of the Church is Pascha. Resurrection is “the glory of the Church” and “the treasury of the Kingdom.” The Resurrection is the entire faith, ethos and culture of Orthodoxy. Every Divine Liturgy is Pascha. Resurrection is every humble chapel, every sacred temple. The Saints and Martyrs of the faith, the sacred icons that we venerate, as well as every act of love and charity: all of these exude the fragrance of the Resurrection. The lives of our faithful are a daily Pascha. We know the meaning of the Resurrection, because we know the meaning of the Cross. We are the Church of the Cross and the Resurrection. We have experience from the Cross and the taste of the Resurrection, which is why we resoundingly proclaim: “Behold, through the Cross, joy has entered the whole world.”
Thus, this Holy Week and Pascha, beloved Christians, your Patriarch and the clergy of the Phanar will pray more intensely for all of you. Here, in the great Monastery of Orthodoxy, we shall deposit your names with love in the Cup of Life. You are “those who are absent for legitimate reasons,” for whom we implore the Lord: “Save, O Lord, Your people and bless Your inheritance.” You will not receive the “Holy Light” by candle on Pascha, but it will still kindle your hearts. Open up your hearts on that radiant Night of the Resurrection in order that the light of the sleepless lantern of the Holy Great Church of Christ may shine in them. Freely “empty yourselves of yourselves” in order to be illumined by the unfading light of the risen Christ. And then, you too will become “the light of the world,” as our Lord desired for those who follow Him.
Brethren and children, this time shall quickly pass; the pandemic will subside; By the grace of God the wounds will be healed. I pray that all of us will emerge from this crisis, having discovered the dimension of depth in all things and having experienced the “good transformation,” having understood the power of the communion with God, who is “life and light,” and having appreciated the value of the divine gifts of health and life, of sacrifice and renunciation of individual rights for the sake of love.
Holy Week opens before us. Behold, the Bridegroom comes. Behold, we are ascending to Jerusalem, while the Lord is descending to be crucified. Today, He hangs on the Cross. We hymn Your saving Passion, O Christ, and we glorify Your Resurrection. The extreme humility of the Cross brings the victory of the King of glory. We wish you all a fruitful struggle, a favorable journey with Christ on the salvific way of the Cross and the Resurrection. Many years to all! And blessed Pascha!
Μήνυμα της Α. Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου επί τη εισόδω εις την Αγίαν και Μεγάλην Εβδομάδα
Σάββατον του Λαζάρου, 11 Απριλίου 2020
* * *
Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω,
Μία ακόμη Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή έφθασε στο τέλος της. Σήμερα εορτάσαμε χαρμόσυνα την ανάσταση του επιστηθίου φίλου του Χριστού Λαζάρου, η οποία αποτελεί την προτύπωση της «κοινής αναστάσεως». Αύριο θα χαρούμε την εορτή των Βαίων και θα ψάλουμε το «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ωσαννά ο εν τοις υψίστοις».
Εισερχόμαστε, λοιπόν, με κατάνυξη και ταπείνωση, στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, έχοντας διατρέξει μία Μεγάλη Τεσσαρακοστή διαφορετική από τις προηγούμενες. Η πανδημία του νέου κορωνοιού άλλαξε την καθημερινότητά μας και την εκκλησιαστική μας ζωή. Έκλεισαν οι ναοί για τους πιστούς. Η πανίερη γεύση της Θείας Κοινωνίας λείπει από τα αισθητήριά τους. Δεν βλέπουν το πρόσωπο των αδελφών εν συνάξει, στερούνται τις κατανυκτικές ακολουθίες και την ευωδία του θυμιάματος. Σίγουρα προκαλούν όλα αυτά μια αίσθηση αλλοτρίωσης. Μένουμε στο σπίτι μας για να προφυλαχθούμε από τον φονικό ιο, αλλά απουσιάζουμε από τον «οίκον του Πατρός», στον οποίον όχι μόνον αισθάνονται οι Ορθόδοξοι «σαν στο σπίτι τους», αλλά ο οποίος «είναι το σπίτι τους».
Και όμως! Με πόνο ψυχής έπρεπε να πάρουμε την απόφαση παράτασης των μέτρων αυτών και για την Μεγάλη Εβδομάδα. Για να προστατευτείτε όλοι ανεξαιρέτως. Το ράσο του Πατριάρχου όφειλε να σκεπάσει τις ζωές σας και πάλι, όπως πολλές φορές στην ιστορία του μαρτυρικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως.
Να είσθε βέβαιοι, αδελφοί και τέκνα, ότι, αν εσείς πονάτε για τους κλειστούς Ναούς, ο Πατριάρχης σας οδυνάται και υποφέρει. Όμως, σας διαβεβαιώ ότι δεν γινόταν διαφορετικά. Στις κρίσιμες ώρες της πανδημίας, οι ιατροί και οι ειδικοί επιστήμονες εισηγούνται, και οι Κυβερνήσεις λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα. Και εμείς πρέπει να συμβάλουμε στην προστασία των αδελφών μας. Και βεβαίως προσευχόμαστε στον Θεό της αγάπης, τον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ημών, να ενισχύσει τους ασθενούντας στη δοκιμασία τους, να βοηθήσει στο δύσκολο έργο των ιατρών, των νοσηλευτών και όλων εκείνων που αγωνίζονται με αυτοθυσία για την αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού προβλήματος. Η πρωτόγνωρη κρίση ανέδειξε την δύναμη και την αξία της αγάπης και της αλληλεγγύης, που υπερβαίνουν το ανθρώπινο μέτρο και έχουν τη σφραγίδα Θείας δωρεάς.
Πρέπει να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε ότι με τα μέτρα αυτά δεν θίγεται η πίστη μας. Δεν μειώνεται διόλου η κεντρική θέση του Ναού και των τελουμένων εν αυτώ στη ζωή των πιστών. Τα προσωρινά περιοριστικά μέτρα δεν είναι αποφάσεις κατά της Εκκλησίας. Δεν αναφέρονται στην ιδιότητά μας ως πιστών, αλλά ως ανθρώπων «σάρκα φορούντων και τον κόσμον οικούντων».
Συνεχίζουμε, λοιπόν, και εμείς την εφαρμογή των εκτάκτων μέτρων με συνέπεια. Πάσχα δεν είναι στην Παράδοσή μας μόνον η μία «κλητή και αγία ημέρα». Πάσχα είναι όλη η ζωή της Εκκλησίας. Ανάσταση είναι η «δόξα της Εκκλησίας» και ο «πλούτος της Βασιλείας». Η Ανάσταση είναι ολόκληρη η πίστη, το ήθος και ο πολιτισμός της Ορθοδοξίας. Πάσχα είναι κάθε Θεία Λειτουργία. Ανάσταση είναι κάθε ταπεινό εξωκκλήσι, κάθε ιερός ναός. Οι Άγιοι και οι Μάρτυρες της πίστεως, οι ιερές εικόνες που προσκυνούμε, κάθε πράξη αγάπης και φιλανθρωπίας, αναδίδουν το άρωμα της Αναστάσεως. Η ζωή των πιστών είναι καθημερινό Πάσχα. Γνωρίζουμε τι σημαίνει Ανάσταση, επειδή ξέρουμε τι θα πεί Σταυρός. Είμαστε η Εκκλησία του Σταυρού και της Αναστάσεως. Έχουμε πείρα του Σταυρού και γεύση της Αναστάσεως και γι᾿ αυτό διακηρύσσουμε γεγονυία τη φωνή: «Ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω».
Έτσι, αυτή την Μεγάλη Εβδομάδα και αυτό το Πάσχα, αγαπητοί Χριστιανοί, ο Πατριάρχης σας και οι κληρικοί του Φαναρίου θα προσευχόμαστε εντονώτερα για όλους σας. Εδώ στο μέγα Μοναστήρι της Ορθοδοξίας, θα θέσουμε τα ονόματά σας με αγάπη στο Ποτήριο της Ζωής. Εσείς είσθε οι «δι᾿ ευλόγους αιτίας απολειφθέντες», για τους οποίους παρακαλούμε τον Κύριο: «Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου». Δεν θα πάρετε το «Άγιον Φως» το Πάσχα σε λαμπάδες, θα μεταγγισθή όμως στις καρδιές σας. Να ανοίξετε τις καρδιές σας την φωταυγή Νύκτα της Αναστάσεως και να λάμψει σ᾽ αυτές το φως από την ακοίμητη κανδήλα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. «Αδειάστε» ελεύθερα «τον εαυτόν σας από τον εαυτόν σας» για να φωτισθήτε από το ανέσπερο φως του αναστάντος Χριστού. Και τότε θα γίνετε κι εσείς «το φως του κόσμου», όπως ήθελε ο Κύριός μας να είναι αυτοί που Τον ακολουθούν.
Θα περάσει γρήγορα ο καιρός, αδελφοί και τέκνα, θα ξεπεραστεί η πανδημία, θα επουλωθούν συν Θεώ οι πληγές. Εύχομαι να βγούμε όλοι μας από την κρίση, έχοντας ανακαλύψει την διάσταση του βάθους των πραγμάτων και βιώσει την «καλήν αλλοίωσιν». Έχοντας κατανοήσει τη δύναμη της κοινωνίας με τον Θεό, που είναι «ζωή και φως», έχοντας εκτιμήσει την αξία του θείου δώρου της υγείας και της ζωής, της θυσίας και της παραίτησης από τα ατομικά δικαιώματα για χάρη της αγάπης.
Η Μεγάλη Εβδομάδα αρχίζει. Ιδού ο Νυμφίος έρχεται. Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, ενώ Εκείνος κατεβαίνει για να σταυρωθή. Σήμερον κρεμάται επί ξύλου. Υμνούμεν Σου Χριστέ το Σωτήριον πάθος και δοξάζομέν Σου την Ανάστασιν. Η άκρα ταπείνωση του Σταυρού φέρνει τον θρίαμβο του Βασιλέως της δόξης. Καλόν αγώνα, καλή συμπόρευση με τον Χριστό στην πανσωστική οδό του Σταυρού και της Αναστάσεως. Χρόνια πολλά! Καλή Ανάσταση!
